Een tweede leven op je 60ste

20 jaar leefde hij een teruggetrokken bestaan. Maar nu is het tij gekeerd voor Henri (60). Na zijn studie en carrière volgden flinke tegenslagen. Hij belandde in een depressie, kon niet meer werken en werd afhankelijk van een uitkering. Henri kwam de deur nauwelijks uit, maakte de post niet open en ging niet meer naar de kapper en de tandarts. “Als ik terugkijk op die tijd vind ik het heel verdrietig. Ik heb mezelf zoveel ontzegd. Een aantal momenten zorgden de afgelopen jaren telkens voor een stapje vooruit. De grote stap kwam dit voorjaar toen ik via WerkBedrijf meedeed aan het traject Koers in Zicht. Ik werk nu 24 uur per week als vrijwilliger, ga naar de kapper en de tandarts en heb meer contacten. Ik doe weer mee aan de maatschappij.”

Van bijna huisarts naar isolement 
Na zijn studie werkte Henri een aantal jaren als arts bij het COA. Daarna begon hij met de vervolgopleiding tot huisarts. “Ik was in die tijd zeer maatschappijkritisch maar uitte dat niet op de juiste manier. Mijn studie rondde ik af, maar ik bejegende mijn docent onheus. Daardoor kreeg ik mijn aantekening tot huisarts niet. Terecht wellicht, maar er ging toen ook veel mis in mijn leven: ik was overwerkt, diep teleurgesteld en mijn huwelijk liep stuk. Ik kreeg een zware depressie en raakte in een isolement. Sociale contacten vielen weg, ik opende de post niet meer, kreeg financiële problemen en ging niet meer naar de kapper of tandarts.” 

Stapjes maken
Die situatie duurt jaren waarin Henri afhankelijk is van een uitkering. “Ook dat zorgde geregeld voor problemen. Ik kwam verplichtingen niet na, want ik opende de post niet en had geen telefoon. Bij de gemeente kwam ik in de problemen door mijn houding. Gelukkig was er een maatschappelijk werker die me wel wist te bereiken. Heel, heel langzaam ging het wat beter. Ik kreeg weer ritme in de dag. Ging 1 keer per week boodschappen doen en kookte voor mezelf. Soms zorgde ik voor het hondje van mijn broer. Dat dwong me naar buiten. Bij een renovatie aan mijn huis kwam ik weer in contact met mensen. En daarna ging ik ook zelf verder met mijn huis opknappen. Door al die stapjes ging het steeds beter met me”

Nieuwe koers en zicht op (vrijwilligers)werk
“De afgelopen jaren had ik geen uitkering omdat ik leefde van erfenissen. Dat geld raakte op. Begin dit jaar kreeg ik weer een uitkering en werd ik aangemeld bij WerkBedrijf. Omdat ik niet wist hoe nu verder meldde mijn consulent me aan voor Koers in Zicht. Dat is een opstaptraject om weer aan werk te komen. Ik was vastbesloten om deze kans te grijpen en er wat van te maken. Voor de start ging ik, na 20 jaar, weer naar de kapper. Ik wilde mezelf laten zien en open en eerlijk het traject ingaan. Tijdens Koers in Zicht leer je over solliciteren, krijg je inzicht in welk werk bij je past. En je bouwt werkritme op en leert omgaan met collega’s. Een dagdeel per week kom je met de groep bij elkaar. Daarnaast ging ik als vrijwilliger werken bij De Jonge Onderzoekers. Dit is een techniek- en computerclub voor 8- tot 18-jarigen. Ik help de kinderen, met bijvoorbeeld timmeren, zagen en solderen. Het is leuk om ze blij naar huis te zien gaan met een zelf geknutseld werkje. Ik voel me er thuis en ben verbaasd dat deze drukke omgeving bij me past na al die jaren isolement.” 

Met frisse adem weer meedoen
“Net voor de zomer hebben we Koers in Zicht afgerond. Het heeft me veel geleerd en gebracht. Niet alleen op werkgebied. Zo kreeg ik tijdens het traject een opmerking over mijn onfrisse adem. Niet zo gek als je 30 jaar geen tandarts hebt bezocht. Ik besprak het in de groep, kreeg steun en zelfs een adres voor een tandarts. Daar kon ik enkele dagen later terecht. De groep was voor mij een stok achter de deur om ook echt te gaan. De volgende bijeenkomst kon ik trots het resultaat laten zien. Het vrijwilligerswerk blijf ik doen. We gaan kijken of dat kan worden omgezet in een ontwikkeltraject. Zodat ik misschien in de toekomst betaald aan het werk kan. Nu doe ik weer mee aan de maatschappij. Ik ben echt aan mijn tweede leven begonnen!”