Samantha vindt haar draai via én bij WerkBedrijf
“Een jonge moeder in de bijstand, daar vinden mensen wat van. Maar niemand weet wat daar allemaal achter zit. Ik zou wel willen roepen: stop met al die vooroordelen! En tegen mensen in dezelfde situatie: geef niet op, het is nooit te laat om de draad weer op te pakken.” Aan het woord is Samantha, 32 jaar. Na moeilijke jaren wist ze het tij te keren. Ze kwam in de dienstverlening bij WerkBedrijf en daar zagen ze haar capaciteiten. Ze kreeg een baan, bij WerkBedrijf zelf! En dat blijkt een goede match: zowel zijzelf als haar takenpakket groeit razendsnel. “Ik kan veel meer dan ikzelf en anderen dachten. Het werk geeft me voldoening en ritme. En, misschien wel het belangrijkste, ik kan mijn kinderen het goede voorbeeld geven.”
Baan ver weg
“Mijn leven liep niet op rolletjes. Thuis en op school liep het niet lekker. Ik werd heel jong moeder. Relaties waren vaak destructief. Uiteindelijk kwam ik met 2 jonge kinderen thuis te zitten. Onzeker, depressief, ik was helemaal opgebrand. Op het moment dat ik in de dienstverlening bij WerkBedrijf kwam, leek een baan verder weg dan ooit”, vertelt Samantha. “Een paar jaar geleden kwam de wake-upcall: ik moest met mezelf aan de slag, voor mijn kinderen. Ik ging in therapie en begon met een opleiding.
WerkBedrijf als werkgever
Die opleiding was voor helpende in de zorg. De theorie ging prima. Maar de praktijk was een ander verhaal. Het aantal uren was te veel en de werktijden combineerden slecht met mijn gezin. Ik wilde het zo graag goed doen, maar dit was het gewoon niet voor mij. Ik stopte met de opleiding. Jaren geleden had ik al een administratieve opleiding afgerond op de avondschool. Toen lukte het niet een baan te vinden, maar zo’n 2 jaar geleden kwam er een nieuwe kans. Uit onverwachte hoek, want het ging om een vacature voor administratief medewerker bij WerkBedrijf zelf.
Corona gaf boost
Hoewel ik niet 100% aan het profiel voldeed, kreeg ik de baan. Ik denk dat het heeft geholpen dat ik open en eerlijk ben geweest in het gesprek. De zenuwen gierden door mijn keel de eerste werkdag. Maar ik kwam in een warm bad terecht. Het werk ligt me goed. Binnen een week beantwoordde ik zelf al binnenkomende telefoontjes. Een paar weken later kwam corona. Het klinkt misschien gek, maar voor mijn ontwikkeling was dat juist goed. Ik moest zelfstandig en proactief aan het werk en leerde daardoor juist snel.
Nooit uitgeleerd
Ik ben met 20 uur gestart, zodat ik rustig op kon bouwen en mijn belastbaarheid kon vergroten. Dat ging zo goed, dat ik nu 34 uur werk. Inmiddels is dat bij het telefonieteam. Het is leuk en afwisselend werk, maar ik merkte dat ik meer aankon en die extra uitdaging ook nodig heb om niet verveeld te raken. Ik deed een cursus Office en kreeg allerlei klussen van andere afdelingen. Sinds kort werk ik de helft van mijn uren als projectondersteuner bij een nieuw project. Daar ben ik heel blij mee, want ik ben nog lang niet uitgeleerd!”
