Werken met ASS en ADHD: talent of beperking?
Oog voor de kwaliteiten en mogelijkheden van mensen. Daarin blinkt Alewijnse uit, volgens Bart Teunissen. Hij is chef werkplaats bij het bedrijfsonderdeel Panelenbouw in Nijmegen. Daar maken ze schakelkasten en besturingspanelen voor de industriële en maritieme sector. Bart (36): “We vinden het belangrijk onze mensen de mogelijkheid te geven om hun talenten te ontwikkelen. Die kans geven we ook graag aan mensen die niet zo makkelijk werk vinden. Een paar jaar geleden hebben we de processen in de werkplaats meer gestroomlijnd. Een aantal werkzaamheden in het voorbereidende proces zijn samengevoegd tot één functie. Via WerkBedrijf hebben we Andries aangenomen voor deze baan. En hij blijkt geknipt voor het werk. En nee, dat ging niet vanzelf. Door de juiste begeleiding en aansturing kwam hij meer en meer in zijn element. Zijn takenpakket werd steeds groter. Het is echt een wereld van verschil als ik kijk naar hoe onzeker hij in het begin was en hoe dat nu is.”
Talent of beperking?
Bart: “Andries heeft ASS en ADHD. Hij vindt het niet erg dat ik dat vertel. Hij wil juist dat er meer aandacht voor komt. Vooral voor de gevolgen op de werkvloer. Het brengt aandachtspunten met zich mee, maar ook talenten. Andries begon hier met het sorteren en coderen van materialen. Hij blinkt uit in dit nauwkeurige werk. Mensen met ADHD kunnen vaak goed buiten de kaders denken. Dat zie ik ook bij Andries. Zijn andere kijk op zaken zorgt vaak voor creatieve oplossingen. Voor ons super waardevol!”
Harrie-training gaf handvatten
“Natuurlijk ging het allemaal niet vanzelf. Andries heeft een rustige werkplek nodig. En afgebakende werkzaamheden. In het begin kwamen monteurs zelf naar hem toe met vragen. Daardoor zag hij door de bomen het bos niet meer. We hebben toen afgesproken dat alle communicatie via mij of zijn buddy op de werkvloer gaat. Dat werkt prima. Dat was één van de tips die we kregen tijdens de Harrie-training. Die training gaf ons praktische handvatten en er was ruimte om onze praktijkvragen in te brengen. Ook kreeg ik daar de tip om ‘s morgens even te checken hoe het gaat met Andries. Sindsdien beginnen we iedere dag met een kort babbeltje. Dat kost tijd. Maar het geeft Andries veel rust en overzicht voor de rest van de dag. Zo kunnen we dingen – die anders misschien heel groot worden in zijn hoofd – direct tackelen.”
Dankbaar
Andries (55): “Ze zeggen het hier direct als er wat is. Dat vind ik fijn. Bij eerdere werkgevers hoorde ik vaak niets, tot het functioneringsgesprek. Dan was het ineens te laat om er wat aan te doen. Hier werk ik met veel plezier. Ik kom uit de ICT, maar daar liep het telkens mis. Nu ik sinds een paar jaar de diagnoses heb, snap ik dat beter. Hier kijken ze vooral naar waar ik wel goed in ben. Ik ben daar echt dankbaar voor.” Bart vult aan: “Het is goed om te weten wat er aan de hand is met Andries. Dat zorgt voor begrip. Ook bij zijn collega’s in de werkplaats. Door rekening te houden met wat hij nodig heeft, kan Andries zijn werk goed en met plezier doen.”
Op de foto: Andries (links) en Bart
